dinsdag 15 december 2020

 Dat is nu ook Leeuwarden!

Sinds een half jaar pas ik maandags altijd op mijn kleindochter Mette die met haar ouders in Leeuwarden woont. Naast Mette eten geven, mee spelen, praten en op bed brengen, ga ik elke week ook met haar de stad in. Vaste prik is dan naar de Nieuwstad, een kuier van zo’n uur waarvan zowel Mette als ik ontzettend van genieten

We hebben dan een missie, namelijk het kopen van kaas voor mijn dochter en voor mijzelf. Omdat mijn dochter toch wel een specifieke wens had ten aanzien van haar kaas bestelling, een plat stuk iets meer dan jong belegen kaas, had ik dit in mijn telefoon gezet. Ik ken mijzelf goed genoeg om te weten dat ik dat nooit onthoud. De eerste twee keren dat ik kaas ging halen bij de kaas marktkraam van de familie Van Dijk, moest ik de boodschap lezen vanaf mijn telefoon. De derde keer kwam ik aanlopen en riep Herman de kaasboer: “Ik weet al wat jou he mutte!”. En inderdaad dat was het geval. En zo gaat dit week in week uit. De relatie tussen de kaasboer Herman en mijn persoon is al dusdanig dat ik ook al meld dat ik een keer niet kom. De man is mij daar zeer erkentelijk voor want: “Anders hat ik teugen myn frou seit, dat ik opa fandaach oek nyt sien hat’.  Heel bijzonder, zeker in een grote stad als Leeuwarden, maar het bestaat nog steeds!

Afgelopen maandag zetten Mette en ik opnieuw koers richting Nieuwstad, maar het werd een heel andere tocht dan dat ik gewend was. Want om één uur werd in een extra lang NOS journaal wel duidelijk dat ons het één en ander stond te wachten op het gebied van Corona maatregelen. Eén daarvan was het voor een bepaalde tijd sluiten van winkels zoals kledingwinkels, schoenenwinkels, sieradenwinkels en hobbywinkels. Supermarkten, bakkers, slagers en andere winkels waar levensmiddelen worden verkocht, kunnen wel openblijven, net als bijvoorbeeld apotheken, drogisterijen en tankstations.  En dat was niet tegen dovemansoren gezegd!

Toen ik met de wandelwagen de Nieuwstad opliep vanaf de kant van het theater de Harmonie, zag ik één brij van druk door elkaar lopende mensen druk gebarend en pratend, hoe anders dan op een ‘gewone’ maandagmiddag. Bovendien zag ik bij tal van winkels rijen voor de deur staan. Winkeliers deden wat zij konden om deze onverwachte toestroom in goede banen te leiden. Al deze taferelen deden mij denken aan H.G. Wells' roman ‘The War of the Worlds’.

Deze roman gaat over een invasie van marsmannetjes eind 19e eeuw en wordt verteld door een naamloze journalist die getuige is van de invasie. Het radio hoorspel van dit verhaal werd geactualiseerd naar 1938 en de locatie van de invasie werd veranderd in New Jersey. Welles besloot het verhaal van het boek te vertellen in de vorm van nieuwsberichten, die verslag deden van de invasie. Het hoorspel werd opgezet in documentairestijl.  Hij wilde zijn hoorspel zo realistisch mogelijk maken. Het 60 minuten durende hoorspel bestond voornamelijk uit nieuwsberichten die verslag deden van de Martiaanse invasie. Dit veroorzaakte paniek bij luisteraars, die dachten dat Amerika echt aangevallen werd. Maar gelukkig was het slechts fictie.

Maar op de Nieuwstad was het geen fictie! Het was net of iedereen nog iets wilde kopen voor het te laat was! Gedeeltelijk klopt dat wel, maar het gaat wel om iets tijdelijks. Zoals gezegd  deden de winkeliers uitermate hun best om de onverwachte toestroom in goede banen te leiden. Bewondering voor deze mensen, maar vreemd was dat ik geen handhaver en politieagent heb gezien. De heer Buma vertelde dan wel geschrokken te zijn van de toeloop van mensen in zijn stad, maar ik heb hem en zijn dienaren niet gezien.

Ook mijn kaasboer Herman had het tafereel met verwondering aanschouwd. “Eén uur wa ut op de radio en kwart ofer één kost hier al ofer de hoofden lope!”vertelde hij hoofdschuddend. Maar mijn bestelling had hij al weer klaar gelegd net als er niets aan de hand was. Mette en ik konden via de stille kant van de Nieuwstad onze terugreis weer aanvaarden.  Door alle drukte was ik haast vergeten te melden dat ik er volgende week niet ben. Herman deed zijn duim omhoog. Dat is nu ook Leeuwarden!