Een vreemd gevoel overviel mij toen ik mij vanochtend opeens realiseerde dat ik eigenlijk nog maar 4 dagen hoef te werken alvorens met pensioen te gaan. Natuurlijk, het was een bewuste keuze om te stoppen en wel op 1 april 2019. Maar het leek toch nog zover weg. Want tussen het moment van dat besluit nemen en dat het werkelijk zover zou zijn lagen 4 maanden en dat was nog een hele tijd! Of niet dan…..  Nee dus, want nog nooit zijn 4 maanden zo snel voorbij gevlogen!

Het overdragen van zaken, het afbouwen van werkzaamheden, het regelen van je afscheid, het regelmatig checken van ‘mijn pensioen’ en het opnemen van je laatste vrije dagen. En daar had ik er meer van dan dat ik zelf wist.

Ach, ja en dan lees je ook wel eens wat over pensioen. De uitspraak van Andy Rooney (Amerikaans radio-en televisieschrijver 1919-2011) spreekt mij het meeste aan. Hij zei: “Writers don’t retire! I will always be a writer!” Ware woorden, en in mijn geval vrij vertaald als: Muzikanten gaan nooit met pensioen! Ik zal altijd een muzikant blijven!” Je moet actief blijven, of zoals Margaret Mead (Amerikaanse antropoloog 1901-1978) eens zei: “Sooner or later I’m going to die, but I’m not going to retire!” Eens zal ik sterven, maar ik ben niet van plan met pensioen te gaan. Inderdaad je moet bezig blijven, want als je niets meer zou ondernemen dan zou de uitspraak van de Nederlandse schrijver J. van Reen, “Pensioen is een periode tussen werk en zerk!” wel eens bewaarheid kunnen worden. En dat is nu niet het meest aantrekkelijke toekomstbeeld.

Een goed voorbeeld: De vreemde Kostgangers v.l.n.r. Hennie Vrienten - 71 jaar, Boudewijn de Groot - 75 jaar en george Kooymans – 71 jaar. (foto Jacqueline de Haas)

Nee met pensioen gaan is heel positief. Pensioen hoor je te proeven als belegen wijn, langzaam genietend en in goed gezelschap. Bovendien zorgt pensioen er voor dat je een punt zet waardoor je ruimte voor een nieuw begin maakt en dat is ook goed! Maar natuurlijk zit er één klein nadeeltje aan het met pensioen gaan, want het is wel een hele eer, maar bedenk goed; je hebt nooit vakantie meer.

Afgelopen zondag zijn we naar de tentoonstelling Rembrandt en Saskia: Liefde in de Gouden Eeuw  geweest in het Fries Museum.

Rembrandt van Rijn en Saskia Uylenburgh namen ons mee op een romantische reis naar de 17de eeuw. Met meer dan 250 voorwerpen en maar liefst 23 werken van de Hollandse meester doken wij in het liefdesleven van de Gouden Eeuw. Van prille verliefdheid en sprookjesachtige bruiloften tot de donkere kanten van het huwelijk.

Een van de topstukken van de tentoonstelling is het portret van Saskia dat Rembrandt na haar dood voltooide. De schilder hield Saskia en profil in rijk gewaad altijd in eigen bezit. Geldgebrek dwong hem zijn persoonlijke meesterwerk in 1652 te verkopen. Het portret is voor het eerst in ruim 250 jaar in Nederland te zien. In de tentoonstelling volg je niet alleen het bruidspaar, maar stap je ook in het huwelijk van de high society. Schilderijen vol symboliek, gegraveerde huwelijksharten, schunnige gedichten en kostbare cadeaus. 

Je ontdekt dat omstandigheden tijdens de Gouden Eeuw sterk verschilden van nu, maar dat gevoelens van lief en leed van alle tijden zijn. Wat te denken van dit schilderij waarbij de lofzang bezongen wordt over mannen die muzikant zijn. Je zult maar muzikant zijn!

De tentoonstelling Rembrandt en Saskia: Liefde in de Gouden Eeuw is t/m 17 maart 2019 te zien in het Fries Museum. Maar wees er snel bij, want voor je het weet is het 17 maart!