Sylvia Millecam

Gisteren hebben wij, Pleunie en ik, de expositie ‘Sylvia’ bezocht van de bekende fotograaf Govert de Roos in Hippolytushoef. De expositie geeft een overzicht van de foto’s die Govert van Sylvia maakte. Een heel grote verscheidenheid maar allemaal klasse foto’s.

In zijn expositie annex woonruimte werden wij als oude vrienden verwelkomt, de fotograaf en de musicus die elkaars herinneringen aan Sylvia met elkaar deelden, onder het genot van een bak koffie met op de achtergrond het nummer ‘Sylvia’ van Om’e Noard.

Ik heb in een ver verleden een nummer over Sylvia had geschreven  zonder dat ik haar persoonlijk kende. Voor mij was zij een onmogelijke liefde, dat is ook waar heet lied over ging. Ik kon toen niet bevroeden dat dit lied heel belangrijk zou worden in mijn muzikale carrière.

Toen wij met Om’e Noard bij de NCRV waren om een Friese leader te spelen voor het programma ‘Tsjerkepaad’, vertelde ik dat ik een nummer voor en over Sylvia had geschreven. Toen men vroeg wat Sylvia daar van vond moest ik het antwoord schuldig blijven, ze had het nog nooit gehoord. Het toeval wilde dat één van de aanwezigen het adres had en vond dat ik het liedje met tekst aan haar toe zou moeten sturen. Deze prima raad heb ik opgevolgd  en een paar dagen later ging het lied (op een cassettebandje) met tekst richting Sylvia.  Ik ha dat meerdere mensen verteld, zo ook op mijn werk en toen ik anderhalve week later op een vrijdagmiddag op het werk zat ging de telefoon…..

Ik nam de telefoon op, noemde mijn naam en hoorde aan de andere kant een vrouwenstem die  zei: “Hallo met Sylvia”. Ik was achterdochtig en dacht dat één van mijn collega’s mij een poets wilde bakken, dus bleef even stil, waarop wederom “Hallo met Sylvia” was te horen “Je spreekt met Sylvia Millcam, je hebt mij een bandje gestuurd met een heel lief nummer over mij”. Ik herkende de stem, dit was echt Sylvia Millecam!! Ik schrok en wist amper een woord uit te brengen, waarop Sylvia mij nogmaals vertelde dat zij het een heel mooi nummer vond en blij was dat ik het haar had toegestuurd. Ik wist niet wat mij overkwam en het gesprek was zeker niet één van mijn communicatieve hoogstandjes. Toen het gesprek was afgelopen moest ik dit gpsrek eerst psychisch verwerken: Sylvia Millecam had mij gebeld!

Een tijd later werd Om’e Noard, de band waar in ik speelde in de gelegenheid gesteld om een cd te maken en werd ons aangeboden om van te maken en werd ons aangeboden om van één van de nummers een videoclip op te nemen. In overleg werd besloten om het nummer ‘Sylvia’ hiervoor te gebruiken en wat zou het geweldig zijn als ………….

Ik trok mijn stoute schoenen aan, ik was inmiddels van ons eerste gesprek bekomen, en schreef haar wederom een brief, maar nu met de vraag of ze wilde meewerken aan een videoclip. Ik vond dat vrij brutaal van mijzelf, maar ja, nee heb je en ja kun je krijgen. Een paar dagen later ging wederom de telefoon en hoorde ik wederom “Hallo met Sylvia”.  Maar nu herkende ik meteen haar stem en wist ook beter iets te zeggen. “Ik wil heel graag meewerken aan jullie videoclip, lijkt me hartstikke leuk!”. Wederom was ik er even stil van en heb toen wel eerlijk opgebiecht dat wij als Friestalige popgroep geen groot budget hadden om een videoclip op te nemen. “O maar ik doe het gratis, ik wil er niets voor hebben!”. Ik wist niet wat ik hoorde en heb har geloof ik meerdere keren hartelijk bedankt.

Zo kon het gebeuren dat een maand Sylvia in Amsterdam in har woning vijf voor haar volslagen onbekende Friezen met een filmploeg op visite kreeg. De opnames verliepen voorspoedig, alleen had ik enige moeite met mijn eigen geschreven rol in het liedje.

Ik had in de tekst geschreven dat ik in mijn dromen met mijn arm om haar heen en verliefd naar elkaar starend, door de stad liepen. Zoals geschreven zo gedaan en liepen Sylvia en ik gearmd door Amsterdam. Tot zover ging het goed, maar ik was doodnerveus. Ik liep in marstempo met haar door de stad, waarop zij tegen mij zei: “Wim als je verliefd op elkaar bent loop je niet in dit tempo door de stad”. Uiteraard luisterde ik en deed mijn best om haar aanwijzingen op te volgen. Of dit gelukt is …. bekijk de videoclip maar eens. https://www.youtube.com/watch?v=ZbBzr7Z-1TA&ab_channel=WimBeckers

Maar het maken van de clip had ook nog een ander neveneffect. Voor de opnames had ik een aantal Story’s en Privé’s. Op advies van de filmploeg vroeg ik die op bij de redacties. Bij Story geen probleem, zij stuurden netjes 10 exemplaren. Maar bij het blad Privé ging het net iets anders. Daar werd ik doorverbonden met een journalist die meer wilde weten over mijn relatie met Sylvia Millecam. Ik vertrouwde het niet en ging het overleggen met Sylvia. Die was heel laconiek. “Nee hoor geen probleem, leuk toch als ze iets schrijven.” Zo gezegd zo gedaan en de Privé kreeg een foto van de opnames in Amsterdam. Zo kon het gebeuren dat twee weken later in de Privé een artikel stond met een foto van Sylvia en mij gearmd met als kop ‘Friese zanger verliefd op Sylvia Millecam!’.

Toen de cd werd gepresenteerd ontving Sylvia het eerste exemplaar in theater Romein in Leeuwarden. Dankzij haar kwam Om’e Noard in diverse tv en radio programma’s terecht en werd het nummer ‘Sylvia’ door Leo Blokhuis in één van zijn programma’s een culthit genoemd.

Jullie zullen begrijpen dat toen Pleunie en ik hoorden (met dank aan Arjanne) van Govert de Roos zijn Sylvia expositie moesten wij daarheen natuurlijk. Een geweldig leuke ervaring en een aanrader, maar dan moet je niet te lang wachten.