Het bekende lied “Mens durf te leven!” wat in november 1917 is geschreven door Dirk Witte en in datzelfde jaar voor het eerst op een podium werd gezongen door de legendarische zanger Pisuisse, vormde de toegift van de theatervoorstelling ‘Dubbel en Dwars – 30 jaar Dolly Bellefleur’. Samen met mijn vriendin Pleunie en onze vrienden Kees en Rop, hebben wij deze voorstelling op vrijdag 1 november j.l. bijgewoond in een uitverkochte Mary Dresselhuyszaal in het De La Martheater in Amsterdam.

Als je mij een tijdje geleden had gevraagd of ik weleens van Dolly Bellefleur had gehoord dan had ik ontkennend moeten antwoorden. Totdat Pleunie mij vroeg mee te gaan naar een voorstelling van Dolly en ik mij ging verdiepen in de persoon van Dolly.

Dolly Bellefleur is het alter ego van cabaretier en tekstdichter Ruud Douma. Als boegbeeld van de LHBT+ (= een van oorsprong Engelse afkorting die staat voor lesbian (lesbisch), gay (homoseksueel), bisexual (biseksueel) en transgender) beweging vraagt Dolly al 30 jaar op haar geheel eigen wijze aandacht voor mensenrechten in het algemeen, en de acceptatie van LHBT+ in het bijzonder. Voor haar tomeloze inzet werd zij in 2012 verkozen tot Roze Lieverdje en mocht ze in 2014 uit handen van Eberhard van der Laan de Andreaspenning van de stad Amsterdam ontvangen. Je mag haar met recht één van de bekendste drag queens van Nederland noemen.

De bezoekers werd een prima voorstelling voorgeschoteld. Enerzijds scherpe kritische teksten die in een in goede harmonie werden afgewisseld door heel gevoelige teksten, waarbij Dolly begeleid werd door een prima band! Al met al was de voorstelling een mooie mix van satire en ernst en dat alles in een prima evenwicht. Voor mij was de allesoverheersende boodschap van de voorstelling: Mens durf (dubbel en dwars) te leven! Wij hebben genoten!

Persoonlijk heb ik altijd grote bewondering voor mensen die hun eigen weg gaan en zich weinig aantrekken van wat anderen daarvan wel of niet zullen zeggen. En dat gevoel had ik ook bij de jubileumshow van Dolly Bellefleur.

Bovendien blijkt dat de meer dan 100 jaar geleden geschreven tekst van Dirk Witte niets heeft ingeboet aan actualiteit, dus: Je leeft maar heel kort, maar een enkele keer. En als je straks anders wilt kun je niet meer! Mens, durf te leven!

Eén van de liedjes in het programma was het monumentale lied: Het homomonument: https://www.youtube.com/watch?v=Vxiu-Jnl7WA